Uitputtingslag

Na een wederom veel te kort nachtje werd ik om 6.00 uur wakker van Lex. Ik zou nog even kunnen slapen gezien het tijdstip, maar ik ben klaar wakker. Niet veel later zijn de kids ook wakker. De kids nuttigen een veel te zoet ontbijt aangevuld met de nodige pittamientjes, dat dan weer wel.

Ondertussen wordt ook het zonnetje wakker en ik geniet van het mooie uitzicht.

 

Tegen een uurtje of 7 wordt ook Lex wakker en langzaam aan komt er wat leven in de brouwerij al kunnen we maar moeilijk op gang komen. We zijn allemaal nog erg moe. Ondanks dat vertrekken we toch naar Magic Kingdom. De magie zal onze vermoeidheid als sneeuw voor de zon laten verdwijnen......

We kijken de openingsshow bij het station. Op het moment dat we naar binnen willen gaan lopen we Cloggie ( http://usinorlando2010.blogspot.com/) bijna letterlijk tegen het lijf . Leuk om eens de echte mensen te zien achter een blog :-) We kletsen even en nemen dan afscheid van elkaar. Zij starten in Adventureland en wij beginnen deze dag in Tomorrowland.

Het is een drukte van jewelste in Mainstreet, maar zodra we in Tomorrowland zijn wordt het gelukkig veel rustiger. We melden ons als eerste bij de Astro Orbiter en we zijn dan ook echt de eersten. Na een vlucht van 90 seconden in de raketten gaan we door naar de Speedway. Daar moeten we even wachten, maar dat mag geen naam hebben. We doen weer een race; de mannen tegen de vrouwen en ik moet zeggen dat de heren het er niet slecht van af brachten. Fleming heeft de hele weg zelf gestuurd. Een hele prestatie voor onze kleine man want het is nog niet zo makkelijk om de auto goed op de rails te houden.

 

Na deze race lopen we door naar Mickey's Toontown Fair. Dit zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we hier komen omdat Toontown helemaal op de schop gaat. Er staan een paar hele grote verbouwingen op het programma in Magic Kingdom. De voorbereidingen zijn  al in volle gang en dat is te zien ook. Het helpt niet bepaald om de naam Magic Kingdom eer aan te doen.

Goed, we zijn om 9.45 uur bij Toontown en de kids mogen helpen om Toontown officieel te openen. Ze begrijpen niet helemaal de bedoeling en vergeten dan ook om hun Mickey Dust de lucht in te gooien.

Na de opening kunnen we door naar de elfjes. We hoeven gelukkig niet lang te wachten en er worden weer de nodige foto's gemaakt. Is het de warmte of is het de vermoeidheid ? Hoe dan ook, het zou allemaal wat enthousiaster kunnen bij onze kids.

Ik begin het idee te krijgen  dat de kids inmiddels niet warm of koud meer worden van de characters. De magie is er wel van af. Dit wordt eigenlijk bevestigd door Fleming als hij de vraag stelt hoe het kan dat Mickey nu hier is, maar ook in de andere parken. Kleine kindjes worden groot en we zijn duidelijk toe aan een andere fase.

Nadat we de elfjes goedendag hebben gezegd lopen we terug naar Tomorrowland. Het is de hoogste tijd om de kids kennis te laten maken met een voor hun nieuwe attractie; Space Mountain. Ze vinden het in eerste instantie een beetje eng, maar als we later op de dag vragen hoe ze het vonden, waren ze toch wel erg enthousiast over Space. Op de vraag of we nog een keer er in zouden gaan, kregen we echter een ontkennend antwoord.

Na Space duiken we even wat winkeltjes in. Dat is wel nodig om de hitte een beetje te ontlopen. Ik scoor nog een leuke groene polo en de kids scoren over heerlijke suikerspin.

We kijken even hoe druk het is bij Buzz, maar besluiten toch om voor de fastpasses te gaan. De tijd die we moeten wachten brengen we door bij de monsters van de Monster Inc. Lauging floor. Fleming verschijnt tijdens de show op het grote scherm maar hij durft niets terug te zeggen. Hij duikt verlegen weg achter papa.

Ondanks het nog vroege tijdstip nemen papa & mama het besluit dat het tijd is om te eten. We melden ons bij Columbia Harbour House en genieten van een heerlijke lunch. We overleggen wat wijsheid is. We merken dat de kids moe zijn (wij zelf trouwens ook) en vragen onszelf af of het misschien toch niet verstandig is om even een break te nemen in ons appartement. De kids willen echter nog niet weg en dom, dom, dom, papa & mama luisteren naar de kids. Later op de dag blijkt dat een hele verkeerde beslissing te zijn geweest. Maar ja, toen was het kwaad al geschiet.

We blijven dus in Magic Kingdom en vermaken onszelf met de vrolijke noten van de Mainstreet Marching Band.

We gaan even op bezoek bij de presidenten en bij de 999 spoken in Haunted Mansion. We roken even een peukie op een nieuwe, zeer onaantrekkelijke rookplek alwaar we door een chagrijnige  castmember weg gestuurd worden omdat we zeggen en schrijven 1 meter buiten de rookplek stonden. We halen een nat pak bij Splash Mountain wat voor een zeer welkome verkoeling zorgde.

We lopen door het zonnetje terug naar Tomorrowland en melden ons met onze snelle kaartjes bij Buzz. Het is wederom de meiden tegen de jongens en natuurlijk winnen de meiden weer. Girlpower ! Dat moet gevierd worden met een smoothie voor de kids en een float voor papa & mama. We maken nog een ritje met de TTA en dan vinden we het wel tijd om langzaam aan, via de winkeltjes in Mainstreet, richting de uitgang te gaan.

Bij de juwelier verbazen we ons over het slechte Engels dat de castmembers spreken. Bij de uitgang verbazen we ons over een gapende castmember en over het geklaag van de castmembers dat het zo warm is. Wat is er aan de hand ? Waar is de magie gebleven ? Zijn we inmiddels zo doorgewinterd dat we de minpuntjes te makkelijk zien ? Normaal gebeurt dit pas aan het einde van onze vakantie, maar kom op zeg, dit is pas onze 2e dag. We zouden nog volop onder de indruk van de Disney magie moeten zijn. Komt het door de vele gebouwen die in de steigers staan ? Of zou de vermoeidheid ons parten spelen ? We weten het niet, maar we worden er een soort van verdrietig van.

We nemen snel het bootje naar Polynesian Resort alwaar we vanavond een dinnershow zullen bijwonen.

Voordat we ons melden bij de dinnershow lassen we nog even een plaspauze in. Ineens zie ik dat mijn nieuwe, oh zo mooie groene polo, ineens niet zo mooi meer is. Waarschijnlijk is het gekomen door het water van Splah Mountain maar hoe dan ook, het bovenste gedeelte van mijn polo is een flink aantal tinten lichter groen dan het onderste gedeelte van mijn polo. Ik vraag aan Lex of ik het me inbeeld, maar hij ziet het ook. Sterker nog, de polo heeft afgegeven op mijn witte rok. Grrrrrrr, dat ben ik dus niet gewend van Disney kleding. Daar betaal ik geen $ 40,- voor ! Straks na de show maar even via Downtown Disney om te kijken hoe we dit gaan oplossen.

Om 5.15 uur mogen we naar binnen bij de show en toegegeven we hebben een perfecte tafel. Het voorgerecht staat al op ons te wachten dus smikkelen en smullen we allemaal van de heerlijke ananas en het zowaar nog lekkerder brood.

Ondertussen neemt naast ons een gezin plaats dat not amused is door de plaats die ze krijgen toegewezen.  En dat steken ze letterlijk niet onder stoelen of banken. De stemming zit er goed in, not. De show begint vrolijk, maar ik erger me groen en geel aan het gemopper naast me. Tja het zal mijn vermoeidheid wel zijn, maar ik merk dat de mopperstemming van de buren over slaat op mij. We proberen te genieten van de show, maar dat lukt niet echt.

 

Na de opening van de show volgt het hoofdgerecht. Het is lekker, maar wordt verstoord door een chagrijnige castmember die op een niet al te vrolijke, vriendelijk toon vraagt of ik de foto mot hebben. Ik spreek mijn verbazing uit dat de foto not included is in de toch al hoge prijs die we betaald hebben voor de dinnershow. Oeps, dat had je beter niet kunnen doen Patrice. We besluiten om de foto toch maar te nemen. Al was het maar om het humeur van de castmember wat op te vrolijken. We geven onze creditcard om hem vervolgens een dikke 20 minuten kwijt te zijn.

Ondertussen hebben Lex en ik het over de ambiance en vinden het eigenlijk de zotheid gekroond dat die foto niet inclusief is. Lex besluit om de order te annuleren en vraagt onze ober of we onze creditcard terug kunnen krijgen. Tja, dat ging zo makkelijk nog niet.

Ondertussen hebben de buren besloten dat ze hun gemopper op ons moeten botvieren. We moeten niet zo zeiken over een foto. De mensen die mij wat beter kennen weten dat ze dat beter niet tegen mij kunnen zeggen. Ik sta op en wens de buren nog een fijne avond en dat ze vooral moeten genieten van het te gekke uitzicht dat ze nu krijgen !

We vertrekken en rijden naar Downtown Disney om het probleempje met mijn polo op te lossen. Tevens willen we even ons ongenoegen uiten over de humeurtjes van de castmembers. Als we chagrijnige castmembers willen dat we dan net zo goed ons geld bij Universal kunnen uitgeven. Na veel gesoebat krijgen we een refund voor mijn polo, maar aan ons ongenoegen wenst de manager van Guest Relations niet echt iets te doen. We kunnen proirity seating krijgen voor Illuminations, maar wat mij betreft mogen ze die proirity steken daar waar de zon niet schijnt. Ik heb het helemaal gehad met Disney ! En geloof me, dat gebeurt niet zo snel.

Ondertussen heb ik met R-J via sms-jes contact over de golfafspraak van morgen. Door mijn reactie merken ze heel duidelijk dat het even niet zo goed gaat met ons. De lieverds stellen dan ook voor dat we naar hun toe komen, al was het maar om even stoom af te blazen. Zo gezegd, zo gedaan en zodra we bij R-J & Von in de villa zijn verdwijnt mijn slechte humeur als sneeuw voor de zon. De mannen duiken de game room in en vermaken zich met een potje poolen. Von & ik kletsen gezellig wat.

We vertrekken veeeeeel te laat weer naar Lake Buena Vista. Gelukkig hebben de kids al geslapen in 1 van de vele kamers van de villa van RJ & Yvonne. Om een uurtje of 2 duiken ook wij ons bedje in. Hopelijk schijnt morgen het zonnetje weer en zal een goede nachtrust het humeur ten goede komen. Maar nu snel oogjes dicht en snaveltjes toe.