Terug naar de echte wereld

Mijn vorige blog eindigde ik in Chicago. Ik was nog volop aan het typen toen Lex mij riep dat ik nu moest afsluiten en meteen moest komen anders konden we niet meer mee. "Ja hallo, rustig aan hoor ! We vertrekken pas over een half uur." Goed, ik druk snel op "publiceren" in de hoop dat het blog geplaatst wordt en ren naar de gate.

Natuurlijk stress om niets want eenmaal in het vliegtuig konden we achter aan aansluiten in de rij om te gaan zitten. Na een minuut of 10 waren we dan eindelijk bij onze stoelen aangekomen. Had ik dus best nog even rustig mijn laptop af kunnen sluiten ;-)

Een klein kwartiertje later vertrekken we bij de gate. De safety instructions worden gedaan en ik verstuur nog even een sms-je en type nog even een twitter berichtje. Hoor ik ineens schuin achter me: "Hé, zet je mobiel eens uit !" Ik kijk wat verbaasd naar de mevrouw in kwestie, haal mijn schouders op en zeg rustig dat ik hem zo uit zal zetten. Het duurt nog wel even voordat we de lucht in gaan en dan is mijn mobiel echt wel uit. Mevrouw helemaal in de stress en begint meteen een stewardess te roepen die natuurlijk meteen aan komt snellen. Ze vraagt mij of ik mijn mobiel uit wil zetten en geeft mij een knipoog en zegt dat ze zo zelf ook nog even een sms-je naar haar man verstuurt.  Om 18.45 uur gaan we de lucht in en we genieten van het mooie uitzicht over Chicago.

Maar goed, de toon voor een gezellige vlucht was gezet......... Als we eenmaal in de lucht zijn probeert Lex de nerveuze mevrouw gerust te stellen dat er niets aan de hand is en dat er zelfs tegenwoordig internet aan boord is bij vliegtuigen en dat dat allemaal heel veilig is. De mevrouw wil er niets van horen en gilt alleen maar: "Regels zijn regels en die gelden dus voor iedereen!" Nou prettige vlucht verder mevrouw. Het is niet meer goed gekomen tussen de bewuste mevrouw en ons.

Verder was het wel een redelijk relaxte vlucht. Ik heb een film, It's complicated,  gekeken en heb uiteindelijk een slaappilletje genomen zodat ik toch nog wat kon slapen. Een uurtje voordat we landden werd ik wakker en kregen we een ontbijtje geserveerd. De kids hebben niet veel trek en willen eigenlijk nog even slapen. We laten ze maar.

Om 9.02 uur zet de piloot ons veilig weer op Nederlandse bodem. De touch down ging zo geleidelijk dat ik het niet eens in de gaten had. Complimenten voor de piloot ! Een kleine 10 minuten later kunnen we het vliegtuig verlaten. Tijd voor een korte plaspauze voor de kids en een rookpauze voor papa & mama. Daarna snel door naar de douane en naar de koffers.

Bij de douane staat een hele rij en moeten we even wachten voordat we het land weer in mogen. Ik word er nog even op geattendeerd dat de paspoorten van de kids bijna verlopen zijn en ik zeg lachend: " Ach we zijn net terug van vakantie. Voorlopig gaan we toch niet meer weg. Maar bedankt voor uw oplettendheid."

We lopen snel door naar de bagageband en moeten wachten. De bagageband is kapot, maar na een kwartiertje komen dan toch onze koffers. Lex is ondertussen naar een andere band gelopen om daar zijn golftas op te vangen. Zegt Fleming ineens: "Kijk mama, daar is papa's golftas." Kwam hij als laatste op de gewone bagageband. Lest, best zullen we maar zeggen :-)

Vrolijk liepen we langs de dames en heren bij het poortje "nothing to declare" . Ze hadden duidelijk lol in hun werk en met elkaar. Keep up the good work, dan lopen wij gewoon verder ;-)

Eenmaal buiten aangekomen moesten we nog even op de bus wachten die ons naar Novotel bracht. Daar stond onze toet, ook helemaal uitgerust, op ons te wachten om ons naar huis te brengen. We hebben het rustig aan gedaan en om 13.00 uur reden we het rustige St. Annaland weer binnen. We zijn weer thuis !

We koffieleuten even met opa en gaan daarna snel naar Chester. Die is ook weer blij om ons te zien, maar is duidelijk moe van 2 weken spelen met zijn hondenvriendjes.

Als we weer thuis zijn duik ik even onder de douche en val vervolgens in slaap op bed. Ik werd pas om 22.00 uur weer wakker. Oh, oh, als dat maar goed gaat vannacht. Ik ga naar beneden en tref daar Lex slapend op de bank aan. Ik vraag waar de kids zijn, maar die had hij rond 8 uur al naar bed gedaan. Dat is dus allemaal langs me heen gegaan. Ik heb er niets van mee gekregen.

Niet veel later gaan we dan toch naar bed en vallen als een blok weer in slaap. Best vermoeiend hoor dat vakantie vieren :-) We werden vanochtend pas om 11.00 uur wakker De kids sliepen toen nog. We waren wel meteen weer terug in de echte wereld want Chester was ziek en had de hele gang, hoe zeg ik dat netjes, bevuild. Hij wilde niets eten en dat is echt niets voor onze Ches.  Dus hup naar de dierenarts. Het valt gelukkig allemaal mee. Hij heeft medicijnen gehad en met een dag of 2 moet hij opgeknapt zijn.

Zo zie je maar weer, 48 uur geleden ben je nog volop vakantie aan het vieren en 2 dagen later sta je met beide voetjes weer op de grond. Gelukkig hebben we nog een dagje om nog wat na te genieten van alles.

We hebben enorm genoten van Robert-Jan, Yvonne, Matthew, Robin, Nancy, Peter, Jessy, Noa, Geert Jan, Marjolein, Daan & Eva. Het was TOP om samen met jullie lol te maken in Orlando.

We hebben ook genoten van alle leuke reacties die iedereen heeft achter gelaten op ons blog. Ik heb mijn best gedaan om jullie een beetje mee te laten genieten van onze fijne tijd in Orlando. Bedankt voor de leuke en lieve reacties !

We kijken terug op een leuke vakantie. Een vakantie die wat moeizaam op gang kwam, een vakantie met een lach en een traan. Maar overall een mooie vakantie om op terug te kijken. Of onze volgende vakantie bestemming wederom Orlando zal zijn dat durven we niet te zeggen. Misschien inderdaad de West Coast of een stedentrip langs de oostkust. De plannen liggen er, maar of ze dit jaar nog uitgevoerd gaan worden...... dat weet je bij ons maar nooit :-)

Bedankt voor het lezen allemaal en wie weet tot ziens op een volgend blog.

Greetz,

Patrice