Help, mijn batterij is leeg !

Vandaag wil ik het eens hebben over batterijen en hoe snel ze leeg kunnen raken. Natuurlijk hebben we batterijen, maar we hebben ook de spreekwoordelijke batterij. Zo was bij ons alle 4 de spreekwoordelijke batterij na een paar, toch wel drukke, dagen weer aardig leeg aan het raken. Dus de hoogste tijd om onze batterijen op te laden.

Nadat ik gisteren mijn stukje op het blog had geplaatst, heb ik nog even wat gesurft op het web en wat gezapt op de tv. Lex was inmiddels al naar dromenland vertrokken.  De wekker had een dagje vrij gekregen zodat wij lekker even konden bijtanken.

Na een lekker nachtje slapen werd ik om 8.30 uur door zoonlief wakker gemaakt. Waar zijn DS was. Nou lieverd, die ligt opgeladen klaar op het aanrecht. Fleming blij, ik iets minder blij want ik had best nog wel wat langer willen slapen. Maar ja, ik was inmiddels klaar wakker dus ben ik er maar uit gegaan en heb ik even het digitale krantje en nog wat blogjes van anderen gelezen.

Tegen een uurtje of 10 hebben Merel en ik dan toch maar papa wakker gemaakt. Lex had gelukkig ook zin in koffie, dus hij ging meteen even naar de benedenburen voor een lekker bakkie leut.  Niet veel later werd er even naar de Publix gereden voor een lekker vers Cuban Bread en wat salades voor de brunch. Mmmmmm dat was me daar  toch een partij lekker. De kids hebben nog wat aardbeitjes op, dus iedereen blij en gelukkig. Het was een echte Lazy Monday.

Papa & Merel maakten een dansje

  Fleming was in een Galaxy far, far away

Kortom, onze batterijen waren aardig opgeladen na zo'n relaxt ochtendje. Maar om nou een hele dag binnen te zitten...... dat was nou ook weer te veel van het goede. We waren zo goed uitgerust dat we wel energie hadden om een wereldreis te maken. En dat kan hier in Orlando in de World Showcase van Epcot.

Nog even de video bestanden over zetten op de laptop, van alles een back-up maken en dan kunnen we. Oeps, batterij van de videocamera leeg. Nou dan nog maar even opladen voordat we vertrekken. En laat ik de Olympus ook nog maar even extra opladen. Oh en Fleming, zullen we je DS ook nog even onder de oplader gooien ?

Enfin, een uur later zaten we dan toch eindelijk in de auto met als bestemming Epcot. De drukte viel ons alles mee en de hitte gelukkig ook. Let's have some fun.

Onze eerste stop was Spaceship Earth. Daar wilde Merel graag in en er was werkelijk geen wachtrij, dus hup er in. Daarna snel door naar de World Showcase, want

daar kwamen we immers voor. En natuurlijk om nog wat mooie foto's te maken van de topiaries.

De eerste stop was Mexico alwaar we op bezoek zijn gegaan bij de Three Cabaleros.

Volgende stop was Noorwegen voor een ritje in Maelstrom. Hier moesten we even een kleine 20 minuten wachten, maar we stonden binnen, dus lekker in de airco. Na het ritje liepen we even door het winkeltje en kwamen we een grote trol tegen. Daar wilden Merel en Fleming natuurlijk wel mee op de foto. Tja en toen zei de batterij van de Olympus: "Doet u het voor de rest van de dag maar zelf. Ik stop er mee, ik ben leeg !" Hoe kan dat nou ? Ik heb pas een stuk of 20 foto's genomen. Lekker dan. Maar gelukkig hadden we de zwaar geblesseerde Canon ook meegenomen voor Merel zodat zij ook wat foto's kon maken.  Nu konden we toch zo hier en daar nog een foto maken. Op hoop van zegen hoe die er uit zullen gaan zien.

 

De volgende stop..... China. Hier zijn we even de tentoonstelling binnen gelopen over  het Terracottaleger De kids keken hun ogen uit en snapten niet dat die beelden al zo oud waren. Echt mooi om te zien.

Toen we buiten kwamen waren de Chinese Acrobaten bezig. Ook hier hebben we vol bewondering naar staan kijken.

Van al dat reizen krijg je dorst,  dus even een frozen lemonade om de ergste dorst te lessen. We wandelden langs Duitsland en stopten even in Italië om de jaarlijkse familiefoto bij de fontein te maken.

Inmiddels  liep het al tegen een uurtje of 6 dus was het niet vreemd dat onze maagjes begonnen te knorren. Snel door naar America voor een hamburger. En jawel, tijdens het eten zei ook de batterij van de videocamera dat we het de rest van dit bezoek zonder hem moesten doen. Gaat lekker zo en alsof dat nog niet genoeg was, was ook de DS van Fleming leeg. Wij hebben het echt getroffen met de batterijen vandaag.

Maar we laten ons niet uit het veld slaan en eten vrolijk door. Ik had gesnipperde uitjes ontdekt voor op de hamburger en drie keer raden wat Lex er mee deed.

Een frietje speciaal voor Lex.

Heeft u ook satésaus ?

Na het eten komen we buiten nog een Mickey & Minnie tegen. Ik probeer ze op de foto te zetten met de Ixus, maar die begeeft het ook. Jullie raden het al........... batterij leeg.

We lopen maar snel door naar Marokko. Dit is echt zo'n land waarvan ik mezelf iedere keer weer af vraag wat het in de World Showcase doet. Ik heb er niets mee, ik kan er niets mee en ik vind er ook niets aan. Maar dat zal ongetwijfeld een hele persoonlijke mening zijn.

Omdat we merken dat ook bij de kids de batterijen weer op beginnen te raken, besluiten we om het bootje van 19.30 uur te nemen naar Canada en dan langzaam aan de uitgang op te zoeken nu het nog gezellig is in de groep. 

We lopen de World Showcase uit en roepen een beetje plagend naar de kids bedoeld: "Tot over een jaar of 5 !" Hier schrikken ze van. "Ja maar als we zo lang moeten wachten voordat we hier weer komen, dan willen we wel nog 1 keer in Test Track." We lopen die kant op en er wordt aangegeven dat er een wachtrij is van 20 minuten. Nou zo wil ik wel meer wachtrijen van 20 minuten hebben hoor. We konden zo in één keer doorlopen naar de pre-show. Helemaal geen wachtrij dus.

De rit was weer als vanouds. Of eigenlijk was hij nu nog beter. Er zat een vrouw bij ons in het autootje voor wie het de eerste keer was. Ze vroeg zich af of het eng was. We hebben haar gerust gesteld en gezegd dat als wij "Hands up" roepen, dat ze dat dan vooral moet doen en verder gewoon genieten. Nou en genoten heeft ze. Ze ging meteen terug naar de ingang on nog een keer te gaan :-)

Na deze laatste rit in Test Track was het toch echt mooi geweest. De stemming tussen broer en zus werd er niet vrolijker op, dus hup nog een laatste foto en naar de auto.

Voordat we naar het appartement reden wilde ik eerst nog even naar de winkel waar we onze camera hadden gekocht. Daar aangekomen kregen we zonder pardon een nieuwe batterij. Nou ja, nieuwe.... er werd een batterij uit een andere camera gehaald. Die zullen we morgen dus eens uitgebreid gaan testen na een nachtje opladen. Dan moet hij toch zeker goed vol zijn.

Even na 21.00 uur waren we thuis. De stemming tussen broer en zus was beneden elk peil, dus niet verstandig om die op 1 kamer te leggen nu. Fleming werd naar het stapelbed gebonjourd en Merel had de slaapkamer voor zichzelf alleen. Binnen 5 minuten waren ze vertrokken naar dromenland.

Lex liep nog even om een bakkie leut en ik ben, nadat ik allerlei apparaten aan de opladers had gekoppeld, aan de slag gegaan met het filmpje. Ja, ja, op veler verzoek hebben we vandaag dan eindelijk een filmpje. Ik kan niet beloven dat het een dagelijks terugkerend item zal worden. Er gaat best een hoop upload tijd in zitten. Dus ik zou zeggen: "Pak een bakkie leut en ga er lekker voor zitten. Aanschouw Jut, Jul en de kids op wereldreis."  Dan gaan wij nu snel onze oogjes dicht doen en onze snaveltjes toe.