Mag er een tut in dat kind en wat doen al die Hollanders hier ?

Nou de titel verraadt het al....... veel kinderen aan boord tijdens onze vlucht van Orlando naar Chicago. Maar laat ik eerst vertellen hoe we hier zijn gekomen.

De dag begon om 8.00 uur met de wekker. Oei, dat was maar een kort nachtje. Snel een bakkie leut op het balkon en dan douchen en aankleden. Die r0utine zat er goed in. Maar toen moest nog heel even de laatste koffer worden ingepakt. Daar ging toch meer tijd in zitten dan verwacht, maar uiteindelijk is het toch allemaal gelukt. Snel nog een laatste twitter berichtje en uitchecken. Even na 11.00 uur reden we de parkeerplaats van Blue Heron af.

Ik wilde graag nog even naar Bargain World om daar nog even voor wat t-shirts voor de kids te kijken. Wat is die winkel duur geworden in een goede 8 maanden tijd zeg. Gevolg, geen extra t-shirts voor de kids. Wel een thermosmok voor mama. Daarna nog even snel de supermarkt in en snel door naar het vliegveld.....

Nou laat dat snel er maar af. We kwamen in een file terecht. Zouden die auto's allemaal op weg zijn naar Kennedy Space Center voor de lancering van de laatste spaceshuttle ?

Met enige vertragen arriveerden we dus bij Alamo. Bonnetje checken en er stond een mooi $ 0,00 onder aan het bonnetje. Snel door naar de 3e verdieping om in te checken bij United. Voordat je de rij voor de inckeckbalie in gaat moet je je koffers, één voor één wegen. En jawel hoor, onze weegschaal had ons in de steek gelaten. Eén van de koffers was 2lbs te zwaar. Gelukkig waren we niet de enigen die de koffers moesten herindelen ;-)

Nadat we de koffers kwijt waren, piepten we nog even snel naar buiten voor een laatste nicotineshot. Dat zal er de komende 12 uur wel niet meer van komen. Nou hup door de security check dan maar en nog even wat eten. De security check was zeer grondig en er kon geen lachje van af bij de dames en heren. Maar we mochten gelukkig wel door.

We genoten van een heerlijke lunch bij Ruby Tuesday waar we ook enorm gelachen hebben. Je moet hier namelijk met plastic bestek eten en 3 keer raden wat er dan al heel makkelijk gebeurt...... Dan kan het gebeuren dat je vork af breekt. Lachen, gieren, brullen omdat het bij mama gebeurde natuurlijk. En jawel hoor, 1 minuut later gebeurde het ook bij Lex. Toen kwamen we helemaal niet meer bij van  het lachen.

Lex werd echter hoe langer hoe nerveuzer. We hebben namelijk maar een klein uurtje overstaptijd in Chicago. Ik maak me daar niet zo'n zorgen over, hij wel. Normaal ben ik degene die altijd loopt te stressen, maar ik ben juist zeer relaxed. Is het eens een keertje andersom :-)

Als we bij de gate aankomen mogen we meteen aan boord. Jeetje het leek wel alsof we al in Nederland waren. Volgens mij alleen maar Nederlanders aan boord. De ene helft heeft een aansluiting naar Brussel (vertrek 18.00 uur) en de andere helft heeft een aansluiting naar Amsterdam (vertrek 18.22 uur).

Gelukkig vertrekken we precies op schema vanuit Orlando. Nu maar hopen dat we bij het landen geen oponthoud hebben. De vlucht verloopt erg onrustig. Er zitten veel kinderen aan boord en die zijn soms zeer luidruchtig. Ik dommel een paar keer in slaap, maar word wreed wakker geschut door een gillend kind. Ook is er een baby aan boord die niet stil te krijgen is. Twee en een half uur een krijsend kind.... arme ouders, maar ook arme overige passagiers.

Exact om 17.00 uur landen we op Chicago O'Hare. Wederom prima volgens schema, maar we moeten nog even wachten voordat er een gate vrij is. Een kleine 10 minuten later kunnen we het vliegtuig uit en begint de race tegen de klok. We moeten met z'n allen naar gate C10. Best even een stief eindje lopen, maar het had erger gekund. Ruim op tijd zijn we bij de gate en ik plug nog even mijn laptop in om hem op te laden en hopelijk dit verslag nog even te plaatsen.